Latarnia morska

Pierwszym drogowskazem dla żeglarzy i rybaków w Ustce była prawdopodobnie wieża nieistniejącego już od 1899 roku kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja, na szczycie której zaczepiano płonącą pochodnię. W miejscu świątyni z XIV wieku jest dziś skwer Jana Pawła II.

Pełnoprawną latarnię morską w mieście wybudowano dopiero w 1892 r. i od tamtej pory niewiele się zmieniła. Postawiona na planie ośmiokąta 22-metrowa wieża latarni została dobudowana do charakterystycznego budynku z czerwonej cegły niedaleko wschodniego falochronu. Mieścił się tutaj posterunek pilotów, którzy odpowiadali za bezpieczne przeprowadzanie statków przez port w Ustce.

Na przełomie XIX i XX w. latarnia świeciła światłem specjalnej lampy naftowej - czerwony promień był widoczny z odległości ok. 6 mil morskich (11 km). Dziś 1000-watowa żarówka zapewnia zasięg 18 Mm, czyli ponad 33 kilometrów.

Latarnia morska i dawna stacja pilotów w Ustce udostępniane są turystom do zwiedzania właściwie wyłącznie w czasie letnich wakacji. Konstrukcją zajmuje się Urząd Morski w Słupsku.

Powstała jako dobudówka do stacji pilotów, którzy przeprowadzali statki wpływające do Ustki przez mielizny portu. Światło emitowane jest ze szczytu ceglanej wieży, z wysokości 22 m. W 1892 r., kiedy to wybudowano latarnię, była to lampa naftowa, co dawało zasięg 11 km (6 Mm). Dziś drogowskaz dla statków zapewnia żarówka, którą widać z odległości 3 razy większej.

KM Studio może wykonać film promocyjny Latarni morskiej