Czerwona Szopa

Czyli zabytkowa stacja ratownictwa morskiego, wybudowana w 1887 roku. W budynku z czerwonej cegły, zwieńczonym krzyżem maltańskim, czuwali żeglarze gotowi nieść pomoc ofiarom morskich katastrof, które pod koniec XIX stulecia zdarzały się stosunkowo często. Podobne placówki na całym wybrzeżu powstawały z iście pruską solidnością i regularnością - mniej więcej co kilkanaście kilometrów.

Czerwoną Szopę w Ustce ufundowali pracownicy pocztowi i telegrafiści - jak podają przekazy historyczne “z okazji 90. urodzin cesarza Wilhelma I”. Murowana stacja zastąpiła drewnianą, postawioną 20 lat wcześniej. Na wyposażeniu znajdowały się m.in. dwa wozy (zbudowane tak, by nie ugrzęzły w piachu),silne konie, łodzie i mnóstwo przydatnego w akcji sprzętu. Od 1867 do 1945 r. ratownicy z Ustki uratowali 166 osób tonących w Bałtyku. Za każdego wyciągniętego z morza rozbitka przysługiwały 3 marki premii.

Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa wykorzystywała do swoich celów ustecką Czerwoną Szopę do 2010 roku.

Wykorzystywana czynnie aż do 2010 roku stacja ratownictwa morskiego z końcówki XIX stulecia. Wzniesiony z czerwonej cegły budynek był jednocześnie punktem obserwacyjnym i magazynem sprzętu, którego czuwający na brzegu żeglarze używali do niesienia pomocy tonącym. Ustecka Czerwona Szopa powstała jakoby na 90. urodziny cesarza Wilhelma I, w 1897 r.