Pomnik hr. Władysława Zamoyskiego

Zasłużony dla Zakopanego społecznik doczekał się swojego pomnika w 2003 roku. Na rogu Krupówek i Alei 3-go Maja na kamiennej podstawie stanęła ponad 2-metrowa postać eleganckiego starszego pana z brodą, który z zadumą spogląda na miasto i Tatry. Autorem pomnika jest miejscowy rzeźbiarz Michał Gąsienica-Szostak.

Władysław Zamoyski urodził się w 1853 roku. Wykształcenie zdobywał we Francji. W 1881 r. przyjechał do Wielkopolski objąć odziedziczony majątek w Kórniku. Tutaj był współzałożycielem Szkoły Domowej Pracy Kobiet, którą niestety zmuszony do wyjazdu z Prus do Galicji, przeniósł do Kuźnic. W 1889 r. wykupił wystawione na licytację podzakopiańskie ziemie, by chronić środowisko przed dewastacją. Aktywnie działał w wielu stowarzyszeniach kultywujących polskość na ziemiach podzielonych zaborami i poza dawnymi granicami, jak Opieka Polska, Polskie Towarzystwo Literacko-Artystyczne, Towarzystwo Tatrzańskie czy Instytucja Czci i Chleba.

Hrabia w 1901 roku – razem ze Stanisławem Witkiewiczem – został pierwszym Honorowym Obywatelem Zakopanego. Zamoyski szczególnie zasłużył się w trakcie procesu Galicji z Węgrami o Morskie Oko oraz (wraz z Andrzejem Chramcem) przy staraniach o budowę linii kolejowej oraz drogi z Zakopanego do oddalonej o ok. 35 kilometrów Chabówki.

Władysław Zamoyski wielokrotnie wykładał środki bądź udostępniał materiały dla inicjatyw społecznych bądź projektów poprawiających turystyczną atrakcyjność Zakopanego. Niedługo przed śmiercią w 1924 roku, zakładając społeczną fundację „Zakłady Kórnickie” posiadany majątek przekazał „całemu Narodowi Polskiemu”.

Figura będąca wyrazem hołdu dla najszczodrzejszego dobrodzieja miasta w całej historii Zakopanego. Hrabia Władysław Zamoyski zasłużył się m.in. przy ochronie zagrożonych dewastacją tatrzańskich obszarów, budowie dróg i infrastruktury kolejowej czy w trakcie procesu o przynależność terytorialną Morskiego Oka. Dwumetrowy, elegancki pomnik postawiono w 2003 roku.