Świnicka Przełęcz

Nadgraniczne przejście pomiędzy wierzchołkami Świnicy (2301 m n.p.m.) i Pośredniej Turni (2128 m). Na przełęczy zbiegają się dwa szlaki – czarny, prowadzący spod schroniska „Murowaniec” oraz czerwony biegnący przez główną grań polskich Tatr.

Świnicka Przełęcz (2051 m n.p.m.) nie jest trudna do osiągnięcia. W pobliżu bije źródełko, gdzie można napić się czystej górskiej wody, a w niektórych osłoniętych od słońca żlebach (skalnych wyżłobieniach w kształcie rynny) śnieg może leżeć nawet w sierpniu.

Niegdyś przełęcz była doskonałym miejscem na odpoczynek przed wędrówką w dalsze rejony Tatr. Kamienny szałas i ognisko pozwalały na swobodny biwak wśród skał lub przeczekanie załamania pogody w całkiem komfortowych jak na wysokie góry warunkach. Współcześni wędrowcy muszą sobie radzić bez tych udogodnień.

W pierwszych latach XX stulecia przedstawiono projekt wybudowania kolejki torowej na Przełęcz Świnicką oraz pobliską Przełęcz Liliowe. Wagoniki miały ułatwić dotarcie na szlaki wiodące po głównym tatrzańskim grzbiecie. Ze względu na potencjalne zagrożenie dla roślin i zwierząt projekt porzucono.

Położona jest na polsko-słowackiej granicy i oddziela Pośrednią Turnię od Świnicy. Przez przełęcz przebiegają dwa oznakowane szlaki. W jej bliskim sąsiedztwie bije źródełko z najczystszą górską wodą. Na początku XX wieku planowano wybudować tu specjalną kolejkę zębową, jednak ze względu na rosnącą świadomość ekologiczną projekt pozostał w sferze marzeń.