Dolina za Mnichem

Niektórzy uznają ją za zachodnią część Doliny Rybiego Potoku. Z 3 stron otaczają ją wierzchołki Mnicha, Miedzianego, Ciemnosmreczyńskiej Turni, Szpiglasowego Wierchu i Cubryny. „Otwarta” pozostaje w stronę Morskiego Oka.

Surowy, kamienny krajobraz urozmaicają resztki połaci traw (niegdyś na hali rodzina Murzańskich wypasała tu swoje stada),krzewinki (w tym rzadkie wiechliny tatrzańskie oraz turzyce tęga i Lachenala),kosodrzewina oraz niewielkie jeziorka.

Tutejsze stawy mogą okresowo w dużej części lub zupełnie wyschnąć. Spośród kilkunastu takowych przy Mnichu warto wyróżnić Staw Staszica oraz Zadni Mnichowy Stawek – najwyżej (2072 m n.p.m.) położony zbiornik wodny w całej Polsce. Teren w charakterystyczne, zróżnicowane pod względem wysokości ukształtowały cofające się masy lodowca.

W Dolinie za Mnichem biegną dwa szlaki – oba zaczynają się pod Morskim Okiem. Żółty prowadzi na szczyt Szpiglasowego Wierchu i w dół do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Po drodze, jeszcze przed wierzchołkiem góry, pojawia się czerwona odnoga do słynnej przełęczy: Wrót Chałubińskiego.

Zimą, Dolina za Mnichem może być szczególnie niebezpieczna – strome stoki sprzyjają śnieżnym lawinom. Przekonała się o tym piątka turystów, którą zaskoczyły masy śniegu spadające z Miedzianego lutym 2013 roku. Jedna z osób nie przeżyła.

Niewielka dolinka zamknięta przez strzeliste stoki pięciu szczytów - w tym oczywiście Mnicha (2068 m n.p.m.). Typowe dla tego zakątka Tatr są malutkie, okresowo zanikające jeziorka. W sumie znajduje się tutaj kilkanaście tego typu stawów. Krajobraz w Dolinie za Mnichem kształtują również kosodrzewina, krzewinki i kurczące się pozostałości po dawnych pastwiskach.