Dolina Małej Łąki

Według statystyk jeden ze stosunkowo rzadko odwiedzanych przez turystów zakątków Tatr. I to mimo tego, że urodą nie ustępuje tak wiele, znacznie bardziej zatłoczonym miejscom. Choć liczy zaledwie 5,7 km², to długość 5400 metrów pozwala Dolinę Małej Łąki zaliczyć do dolin walnych – rozciąga się od podnóża gór przy Zakopanem (Gronik, 938 m n.p.m.) aż do grani głównej przy Małołączniaku (2096 m) i Kondrackiej Kopie (2005 m). Wschodni skraj doliny wyznaczają masywy Giewontu (1894 m) i Grzybowca (1507 m).

Dolina Małej Łąki jest jedyną doliną walną w polskich tatrach zbudowaną w całości ze skał osadowych, mimo że przed milionami lat gigantyczny lodowiec sięgał znacznej części tego obszaru. W miejscu dawnego jeziora polodowcowego znajduje się rozległa polana, na której w przeszłości wypasano owce. Na stokach i u podstaw gór rosną z kolei świerki, zarzyczki górskie, ostrołódki polne, starce pomarańczowe, złocie małe czy skalnice zwisłe.

U wylotu doliny przy Groniku zaczynają się dwa szlaki. Żółty przecina praktycznie całą Dolinę Małej Łąki i kończy się wejściem na Kondracką Przełęcz, skąd można udać się niebieską odnogą na Giewont lub dalej żółtą ścieżką na Kondracką Kopę. Niebieski spod Zakopanego wcześniej skręca do przełęczy Przysłop Miętusi i dalej na Małołączniaka. Wszerz doliny przechodzi Ścieżka nad Reglami.

Mimo dość małej powierzchni, zalicza się do dolin walnych - tj. ciągnących się od samego podnóża gór aż do głównych grani. Jako jedyną z tego rodzaju po polskiej stronie Tatr, w całości tworzą ją skały osadowe. Granice Doliny Małej Łąki na osi północ-południe wyznaczają Gronik i Małołączniak, z kolei jej “boki” wyznaczają masywy Giewontu, Grzybowca i Kobylarza.