Park Ułanów Legii Nadwiślańskiej

W przeciwieństwie do Parku Zdrojowego i Parku Szwedzkiego, Park Ułanów Legii Nadwiślańskiej pozostaje właściwie kompletnie niezagospodarowany. Wycieczkę do iście dzikiego lasku można by polecić wyłącznie spacerowiczom, biegaczom i pasjonatom kolarstwa górskiego (ewentualnie jeszcze grzybiarzom),gdyby nie wydarzenia sprzed ponad 200 lat. W Parku stoi Pomnik ku czci Ułanów Legii Włoskiej (przemianowanej później na Legię Nadwiślańską).

15 maja 1807 roku żołnierze koalicji napoleońskiej, wśród których większość stanowili polscy ułani, pokonali przeważające siły armii pruskiej. Bitwę na polach między Szczawnem a Strugą utrwalili dla literatury płk. Wojciech Dobiecki w „Pamiętniku o pułku jazdy legionów z 1853 roku” oraz Stefan Żeromski w trzecim tomie powieści „Popioły” (rozdział Szlak cesarski) – zekranizowanej przez Andrzeja Wajdę w 1965 roku. Z czasem batalia zyskała miano Bitwy na Czerwonych Wzgórzach.

Pomnik w Szczawnie-Zdroju odsłonięto w 1960 roku. Najłatwiej dojść do niego żółto-niebiesko-żółtą trasą (Szlak Ułanów Legii Nadwiślańskiej) albo wzdłuż głównej ulicy Szczawna (Kolejowej) w kierunku Strugi drogą wojewódzką nr 375.

Wprawdzie nieco “dziki” i daleki od miana przemyślnie zaprojektowanego, za to niepozbawiony swoistego uroku i klimatu. Najważniejszym elementem parku bez wątpienia jest pomnik upamiętniający żołnierzy Legii Włoskiej (przemianowanej później na Nadwiślańską). Otóż w tym miejscu, w 1807 r., polscy ułani z koalicji napoleońskiej pokonali przeważające wojska pruskie.