Kościół św. Wojciecha Biskupa i Męczennika

Neogotycki zabytek sakralny, zbudowany w latach 1882-1892. Dzisiejszy kościół św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Szczawnicy to już trzecia świątynia rzymskokatolicka, jaka wznosi się nieopodal nurtu Grajcarka. Najstarsze wzmianki o miejscowej parafii pochodzą z 1350 roku.

Pierwszy szczawnicki kościół pod wezwaniem św. Wojciecha był murowany i przetrwał do połowy XVI wieku, kiedy to pozostająca od lat w kiepskim stanie technicznym budowla zawaliła się. Katastrofa była jednym z powodów, dla których biskup krakowski Piotr Tomicki zwierzchnictwo nad wspólnotą w Szczawnicy oddał w ręce niejakiego księdza Marcina z Krościenka. I tak zbudowany w 1550 r. kościół drewniany był już “tylko” świątynią filialną, aż do roku 1870.

Nowy kościół św. Wojciecha Biskupa i Męczennika zaprojektował Stanisław Eliasz Radzikowski, propagator kultury góralskiej oraz stylu zakopiańskiego w architekturze. Konstrukcyjnie to budowla jednonawowa, z wysoką wieżą dzwonniczą przy głównym wejściu oraz dwiema bocznymi, quasi-transeptowymi kaplicami. Wyposażenie świątyni w większości utrzymuje neogotycki styl, ale są też elementy inspirowane średniowieczem. Warto w tym miejscu wyróżnić figuralną, niezwykle barwną polichromię autorstwa Karola Polityńskiego, ołtarz główny z poświęconym przez papieża Leona XIII obrazem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, kamienną chrzcielnicę, tryptyki w ołtarzach bocznych oraz drewniane rzeźby, które wyszły spod dłuta Ryszarda Hamerskiego.

Główna świątynia w uzdrowisku i trzeci przybytek parafii, której historia sięga połowy XIV w. Kościół św. Wojciecha BM w Szczawnicy to budowla neogotycka, zbudowana w latach 1882-1892 wg projektu S.E. Radzikowskiego. Zabytek sakralny wyróżnia się m.in. barwnymi polichromiami, drewnianymi rzeźbami czy zdobiącym ołtarz główny obrazem poświęconym przez papieża.