Lisi jar

Naturalny wąwóz - a ściślej dolina rozcięcia erozyjnego pomiędzy Jastrzębią Górą i Rozewiem - o długości ok. 350 metrów i głębokości dochodzącej do 50 m. W przeszłości Lisi Jar wił się nawet przez 10 km, jednak większą jego część pochłonęło już morze. Z tym niewątpliwie uroczym i wartościowym przyrodniczo zakątkiem Nadmorskiego Parku Krajobrazowego wiąże się także kilka interesujących, lokalnych legend.

Flora Lisiego Jaru to przegląd przez szeroki wachlarz odmiennych gatunków. Od najdrobniejszych, takich jak storczyki, wrzosy i bluszcz, przez krzewy malin, głogu, jeżyn, leszczyn, kalin czy jałowca, aż po wielowiekowe drzewa. Rosną tu dzikie grusze, jarzębiny, świerki i przede wszystkim buki.

Według jednej z legend, częścią z tych drzew są… przeklęci szwedzcy żołnierze, którzy zaraz na początku Potopu zabili miejscowego latarnika. Z Lisim Jarem związana jest jeszcze jedna, dużo bardziej wiarygodna opowieść. Otóż w 1594 r., wracając z nieudanej wyprawy po tron Szwecji, król Zygmunt III Waza dobił do brzegu właśnie w tym rejonie - o tej historii przypomina pomnik stojący u wejścia do wąwozu.

Przez Lisi Jar prowadzi niebieski szlak turystyczny.

350-metrowy wąwóz o niezwykłej szacie roślinnej i wyjątkowo stromych zboczach, dochodzących nawet do 50 m wysokości. Rosną tu m.in. maliny, jeżyny, jałowce, wrzosy, bluszcz, grusze, jarzębiny i buki. Z tym miejscem związanych jest kilka opowieści - od fantastycznych legend po historyczne anegdoty. Do Lisiego Jaru najłatwiej trafić wzdłuż niebieskiego szlaku.