Przekop - ujście Wisły

Jedno z najważniejszych zadań hydrotechnicznych w całej historii Polski. Liczy nieco powyżej 7 kilometrów i ma szerokość od 250 do 400 metrów. Prace projektowo przygotowawcze zaczęły się w 1889 r., a pierwsze łopaty wbito 2 lata później. Uroczyste otwarcie i poprowadzenie wód Wisły nowym, sztucznym ujściem, nastąpiło 31 marca 1895 roku, dokładnie o godz. 15:45.

Realizacja tej inwestycji była z pewnością najważniejszym projektem na Żuławach w całym XIX stuleciu. Przekop Wisły nie tylko zwiększył możliwości żeglugi śródlądowej, ale przede wszystkim znacząco zmniejszył zagrożenie powodziowe w regionie. Wcześniej wielokrotnie okazywało się, że naturalne koryta w delcie są zdecydowanie za małe dla wód rzeki, co wiązało się z poważnymi stratami finansowymi.

Dodatkowo na niemal całej długości przekopu usypano wały przeciwpowodziowe, sięgające nawet 10 m wysokości. Zużyto na to ponad 7 milionów metrów sześciennych ziemi, wydobytej wcześniej z nowo wykopanego kanału. By jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko zalania Żuław, w 1914 r. wykonano odcięcie Nogatu.

Na gdańskiej Wyspie Sobieszowskiej, niedaleko przeprawy promowej na ulicy Mieczysława Boguckiego, przygotowano pamiątkowy obelisk na stulecie ukończenia przekopu Wisły. Monument to wkopany w ziemią głaz narzutowy (wymiary 1,4×1,95×2,83 m) z zamocowaną granitową tabliczką i stojącą obok planszą informacyjną.

Od 1895r. to tędy do Bałtyku uchodzi najdłuższa polska rzeka. Sztucznie stworzony kanał o długości ponad 7 kilometrów i szerokości wahającej się pomiędzy 250-400m, wykopano głównie z myślą o zmniejszeniu zagrożenia powodziowego na Żuławach. Ziemia z przekopu posłużyła też do budowy 10-metrowych wałów. Na 100-lecie zakończenia inwestycji ustawiono drobny pomnik.