Park Oliwski

Obok plaż, których atrakcyjność wyczerpuje się nieco z końcem lata, są w Gdańsku wspaniałe parki, w których można przyjemnie odpocząć właściwie o każdej porze roku. Jednym z nich jest Park Oliwski założony w XVIII w., z inicjatywy opata cysterskiego Jacka Rybińskiego. Reprezentacyjna część parku ukształtowana jest na wzorach francuskiej sztuki ogrodowej doby baroku, a część skomponowana w stylu angielskim.

Szczególną admiracją odwiedzających cieszy się w parku aleja lipowa o długości 112 m, nazywana niegdyś przez cystersów „Drogą do wieczności”, a także palmiarnia z egzotycznymi roślinami, alpinarium czyli ogród skalny oraz ogród botaniczny. Często odwiedzane są groty szeptów czyli muszle akustyczne, ustawione naprzeciw siebie, w których osoby stojące do siebie plecami, mogą wzajemnie słyszeć swe szepty.

W parku rosną okazy flory pochodzące niemal ze wszystkich kontynentów. Można tam spotkać kwitnące wiosną magnolie, azalie i rododendrony, brzozy brodawkowate, modrzewie japońskie, dęby czerwone, kasztany jadalne, magnolie drzewiaste, tulipanowce amerykańskie, daglezje zielone i wiele innych gatunków drzew.

Miejska zielona wizytówka Gdańska. Park Oliwski słynie z przeuroczej szaty roślinnej, wypełniającej przestrzeń zgodnie z najlepszymi wzorcami (np. ogrodów francuskich, angielskich czy chińskich). Do tego palmiarnia, alpinarium, stawy, piękne rzeźby i dumne pomniki ważnych postaci… Taki park urządził w XVIII stuleciu Jacek Rybiński, opat zakonu cystersów.